Duyusal işlemleme, çevreden ve vücuttan gelen uyaranların (girdi), beyinde işlem görerek kullanılır hale getirildiği süreçtir. Duyusal reseptörler, bilgiyi alır ve merkezi sinir sistemindeki duyusal nöronlar üzerinden beyne gönderir. Beyin ilgili duyusal mesajları çok hızlı bir nörolojik işlemle analiz eder, düzenler, bağlantıları sağlar ve onları bütünleştirir. Vücudumuz da bu analiz edilmiş, düzenlenmiş ve anlam verilmiş (işlem görmüş) bilgiye uygun bir yanıt verir. Duyusal girdinin nasıl işlemlendiğinin anlaşılmasına yardımcı olmak için uzmanlar duyusal işlemlemeyi küçük aşamalara ayırmışlardır. Bu aşamalar duyusal kayıt, duyusal

Anka gelişimin bütünlüğü ilkesinden yola çıkarak, otizmli bireylerin ve otizm riskli bebeklerin tüm gelişim alanlarının desteklenmesini sağlayıcı ve multidisipliner eğitim anlayışı ile hareket eder. Sporun geliştirici gününü kullanarak öğrencilerin fiziksel gelişimini destekler. Bununla beraber özel eğitim, dil iletişim destek dersleri, binicilik, sosyalleşme çalışmaları, günlük yaşam becerileri, duyu bütünleme terapileri ve gelişmiş koordinatörlük sistemi ile ailenin de içinde olduğu bir eğitim süreci planlayarak hem çocukların  hem ailelerin hayatına dokunur.  Anka her birimin sorumlularının olduğu koordinatörlük sistemi ile çalışır. İdari birim koordinatörlüğü

Hareket ve Sporun normal gelişim gösteren bireylerin hayatına olumlu yönde etkisi yadsınamaz bir gerçektir. Otizmli bireyler içinde spor eğitimi onların psikomotor, bilişsel ve duyuşsal süreçlerinin gelişmesi ve tamamlanması adına  önemli bir yer tutmaktadır.  Otizmli bireylerin gelişim dönemlerinin içerisinde bulunan becerilerin bazen bir kaçında bazen de hemen hemen hepsinde geriden takip etme ya da hiç oluşmaması söz konusu olabilir. Bu nedenle bireylerin yaşıtlarının gerisinde kalması kaçınılmazdır. Otizmli bireylerin ilkel hareketler ve temel hareketler döneminde bulunan birçok becerileri yapamadıkları ya da geç

otizm spektrum bozukluğunun en ağırdan en hafife giden çok farklı şiddette biçimlerinin vardır. Çok ağır biçimlerinde epilepsi, saldırganlık, uyku sorunları gibi ek sorunların görülme ihtimali daha fazladır. Bunun dışında da otizme eşlik eden ve neden olan başka hastalıklar ve eşlik eden durumlar da vardır. 1- Zeka Geriliği Otizmli çocukların pek çoğu normal zeka düzeyinde olabilirler. Pek azı üstün zekalı ve üstün yeteneklidir. Otizme eşlik eden durumlardan biri de zeka geriliğidir. Ancak eğitime başlama yaşının düşmesi ile birlikte öğrenme problemleri büyük

Tanı koyabilecek kişiler, yalnızca konunun uzmanı olan doktorlardır. Otizmli çocukların dış görünümleri diğer çocuklardan farklı değildir; ancak, davranışları farklıdır. Tanı, uzmanlar tarafından çocuğun gözlenmesi, gelişim testleri yapılması ve anne-babalara çocuğun gelişimi hakkında sorular sorulmasıyla konur. Otizmin tanısı 12 aylıktan itibaren konabilir. Erken yaşta tanı konması, bir an önce eğitimin başlaması açısından önemlidir. Ülkemizde otizm tanısı koyabilecek uzmanlar Çocuk- ergen psikiyatr uzmanları ve Çocuk nöroloji uzmanlarıdır. 1. Çocuk ve ergen psikiyatrları Çocuk ve ergen psikiyatrları, çocuk ruh sağlığını değerlendiren, tanılayan ve

Otizm terimi ilk kez İsviçreli psikiyatrist Eugen Bleuler tarafından 1910 senesinde kullanılmıştır. Yunan dilinde benlik, öz, kendi gibi anlamlara gelen  otos sözcüğünden türetilmiştir. Bleuler bu terimi dış çevreden kendisini tamamen soyutlamış bir kişiler için kullanmıştır. Otizm Spektrum Bozukluğu kavramı ilk kez çıkışından bu tarihe kadar birçok kez değişim göstermiştir. Otizm, Bleuler tarafından şizofreninin 4 belirtisinden birisi olarak tanımlanmıştır. Otizmle ilgili ilk makale Leo Kanner tarafından 1943 yılında yayınlanmıştır. Makalede kendi hastası olan 11 çocuğun özelliklerini ayrıntılı olarak anlatmıştır.  Bu çocukların

Otizmli çocukların ip atlama, dans, yüzme gibi büyük kas motor becerilerin kullanılmasını gerektiren bazı hareketleri taklit etme yetilerinin çok az ya da hiç olmamasına bağlı olarak daha geç öğrendikleri görülmektedir. Kâğıt kesme, kutu içine küp atma ve ipe boncuk dizme gibi küçük kas motor becerilerinin de oldukça zayıf olduğu gözlenmektedir.   Otizmli çocukların duruşlarında, ellerini kullanmada zaman zaman normalden farklı bir görünüm sergiledikleri görülmektedir (parmak uçlarında yürüme, belli hareketleri tekrar etme, tek ayağı üzerinde ileri geri sallanma, kendi etrafında dönme vb.).

Bugün, otizm spektrum bozukluğuna neyin neden olduğu bilinmemekle birlikte genetik temelli olduğuna ilişkin bulgular vardır. Ancak hangi gen ya da genlerin sorumlu olduğu henüz bilinmemektedir. Çevresel faktörlerin de otizme yol açabildiğine ilişkin görüşler vardır. Hem genetik temellerin hem de çevresel faktörlerin etkileri üzerine çok sayıda araştırma yapılmaktadır. Son yıllarda yapılan araştırmalar, otizm ile bağırsak sorunları arasında bir ilişki olduğu yönündedir ancak yine bu bilgi de kesinlik kazanmamıştır. Otizmin çocuk yetiştirme özellikleriyle (otizm riski ile dünyaya gelen bir bebek, ailenin ihmaline

Otizm spektrum bozukluğuna işaret edebilecek spesifik belirtiler: Çevredekilerle göz teması kurmamak ya da nadiren kurmak. İsmi söylendiğinde tepki vermemek ve işitmiyor gibi durmak. Yaşıtlarıyla ya da oyuncaklarla oynanan oyunlara kayıtsız kalmak veya nasıl oynanacağını bilmemek. Konuşma ve dil gelişimde gecikmeler ve gerilik, duyguları ifade etmekte sorunlar yaşamak. Elleri kanat çırpar gibi çırpmak, sallanmak gibi tekrarlayan olağandışı fiziksel hareketler yapmak. İçinde bulunduğu durumu fark etmeksizin belli kelimeleri ya da sesleri sürekli tekrarlamak. Gözleri belli noktaya takılı kalmak, yüzlerin ve cisimlerin genelde

Otizm spektrum bozukluğuna sahip çocuklar, birbirlerinden farklılık gösteren heterojen bir gruptur. Her çocuk hem yetersizliğin derecesi hem de gösterdikleri davranışlar açısından farklılık göstermektedir. Bazı çocuklar sessiz sakin, çevreye kapalı iken bazıları ise tamamen farklı özellikler göstermektedir.   1.Düzey Otizm ( hafif düzey otizm ) Destek sağlanmadığında sosyal iletişim aksaklıkları önemli yetersizliklere neden olur. Sosyal etkileşim girişiminde bulunmada zorluk yaşar ve başkalarının sosyal etkileşim girişimlerine atipik ya da başarısız karşılık vermede belirgin örnekler sergiler. Sosyal etkileşime yönelik ilgisi azdır. Rutinlere bağlılık ve